این عکس یکی از کهن ترین مجموعه های شطرنج را نشان می‌دهد که در
نیشابور کشف شده و متعلق به سده ی دوازدهم میلادی یعنی حدود نهصد سال پیش
است. این مجموعه اکنون در موزه ی متروپولیتن نیویورک قرار دارد.
بر اساس منابع ادبی و نیز آثار باستانی یافته شده ریشه ی
شطرنج به سرزمین هند بازمی‌گردد. از سال ۶۰۰ پس از میلاد رد پای شطرنج در
ایران دیده می‌شود. فردوسی در شاهنامه ریشه ی اختراع شطرنج را سوگواری
شهبانویی بیان می‌کند که یکی از پسرانش در جنگ با پسر دیگرش کشته شده است
و مهره های شطرنج در دو سو تعبیری از لشکرهای این دو فرزند است.
فردوسی همچنین نحوه ی معرفی بازی شطرنج به ایران را به این
گونه شرح می‌دهد که فرمانروای هند این بازی را، به عنوان یک چالش و مبارزه
طلبی، همراه با نماینده ی خود به دربار ایران می‌فرستد و میزان مالیات خود
به ایران را مشروط بر کشف راز و نحوه ی این بازی در دربار ایران می کند.
این داستان را در شاهنامه می توانید در اینجا بخوانید.
عکس بالا یکی از کهن ترین و در عین حال کامل ترین مجموعه های شطرنج به جای
مانده از دوران کهن است. مهره های به جا مانده از این مجموعه شامل هفده
مهره ی فیروزه ای و پانزده مهره ی بنفش رنگ است. مهره ی شاه به صورت تخت
شاهی بزرگی در میانه ی میدان نشان داد.
