شما نمیتوانید خودتان را غلغلک بدهید و به خودتان هم اجازه نمیدهید که غریبهها را غلغلک بدهید. بچههای انسان اغلب از غلغلک لذت میبرند. اما چرا اصلا در طول تکامل، غلغلکی بودن به انسانها رسیده است؟
بهنوش خرمروز: بعضی افراد خیلی غلغلکی هستند و برخی دیگر کمتر، صرفنظر از آن، غلغلک ظاهرا قوانین مخصوص به خودش را دارد. شاید متوجه شده باشید که شما نمیتوانید خودتان را غلغلک بدهید. به علاوه با این که ممکن است توانایی این را داشته باید که یک فرد کاملا غریبه را غلغلک بدهید، مغزتان اجازه نمیدهد این کار را بکنید، کاری که از نظر اجتماعی اصلا پذیرفتنی نیست. اما غلغلک به چه دردی میخورد و در طول تکامل، چرا غلغلکی بودن به انسانها رسیده است؟
به گزارش پاپساینس، رابرت پروواین از عصبشناسان دانشگاه مریلند و مولف کتاب "خنده: یک بررسی علمی"، معتقد است همین واقعیتها در مورد غلغلک، نشانهای از ارزشهای تکاملی آن است. به گفته وی، غلغلک راهبردی برای ایجاد ارتباط اجتماعی بین دوستان و اقوام نزدیک است.
به گفته محققین، عکسالعمل خنده در برابر غلغلک از همان ماههای اولیه تولد نوزاد آغاز میشود. در واقع در ماههای اول، غلغلک و خنده از اولین راههای برقراری ارتباط بین نوزاد و کسی است که از او مراقبت میکند. والدین خیلی زود یاد میگیرند که تا وقتی به غلغلک ادامه بدهند که نوزاد میخندد و وقتی نوزاد چهرهاش در هم میرود، دیگر او را غلغلک ندهند. همین فرایند، خود ارتباط جهره به چهرهای را ایجاد میکند که میتواند نقطه شروعی برای تعاملهای دیگر هم باشد.
از طرف دیگر، کودکان مشتاقانه همدیگر را غلغلک میدهند. بسیاری از محققین بر این باورند که در بین همسالان، کارکرد غلغلک فقط ایجاد ارتباط نزدیکتر نیست. آنها میگویند نقاطی از بدن که بیشتر از همه غلغلکی هستند، مثل گردن و دندهها، در مبارزه از همه آسیبپذیرترند. بنابراین وقتی بچهها با انعطاف از دست دوستانشان در میروند تا غلغلک نشوند، در واقع در حال تمرین برای دفاع از خود و نقاط حساس بدنشان در آینده هستند.
از طرف دیگر، صدای خنده در یک جمع، باعث بیشتر خندیدن افراد آن جمع میشود. اما غلغلک یک قانون دیگر هم دارد. انسانها همیشه غلغلکی باقی نمیمانند. با بالا رفتن سن، لذت غلغلک کمتر میشود و در 40 سالگی دیگر اثری از آن نیست. به نظر میرسد به دلایلی که هنوز شناخته نشدهاند، غلغلک مخصوص جوانترها است.
50172