سوره مبارکه حمد که فاتحه کتاب و سرآغاز کلام خدای سبحان است، در مقال الهی به گونهای تکریمآمیز، همتای "قرآن عظیم" قرار گرفته است: (ولقد اتیناک سبعاً من المثانی والقران العظیم)[1] و در اخبار نبوی(صلی الله علیه و آله و سلم) و سخنان عترت طاهرین (علیهمالسلام) نیز با نامها و اوصافی چون: "جامعترین حکمت"، "گنج عرشی"، "شریفترین ذخیره در گنجینههای عرش الهی"، "سوره شفابخش"، "نعمت بزرگ و سنگین" و "برترین سوره قرآن" از آن یاد شده است: