بازی با کلمات

یاد گرفتم که:
1. با احمق بحث نکنم و بگذارم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند
2. با وقیح جدل نکنم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روحم را تباه می کند
3. از حسود دوری کنم چون حتی اگر دنیا را هم به او تقدیم کنم باز هم از من بیزار خواهد بود
4. تنهایی را به بودن در جمعی که به آن تعلق ندارم ترجیح دهم 

یادم باشد

اگر شاعر شدم برای سرودن دوست داشتن دنبال ابهام و کنایه نباشم

یادم باشد

اگر نقاش شدم لبخند را بر آبی ترین رنگ بر بوم جاودانگی به تصویر کشم

یادم باشد

اگر معلم شدم برای نمره دادن به خوبی ها دفتر نمره را ببندم و دستم را به اندازه ی تمام کلاس باز کنم

یادم باشد

اگر پزشک شدم نبض زندگی را در رگ عشق جستجو کنم

جواب سلام را با علیک بده، جواب کینه را با گذشت، جواب بی مهری را با محبت، جواب بی ادب را با سکوت، جواب نگاه مهربان را با لبخند، جواب گناه را با بخشش، جواب لبخند را با خنده، جواب دروغ را با راستی و جواب عشق چیست جز عشق؟

هیچ کس آنقدر فقیر نیست که نتواند لبخندی به کسی ببخشد و هیچ کس آنقدر ثروتمند نیست که به لبخندی نیاز نداشته باشد

ای خدای بزرگ کمکم کن تا وقتی می خواهم درباره ی راه رفتن کسی قضاوت کنم، کمی با کفش های او راه بروم