اثر شادی بر دین ومذهب

شادی دلبستگی به دین و مذهب را افزایش می‌دهد 

شادی یک نیاز اساسی انسان است، افراد اگر در جامعه خود نتوانند این نیاز را برآورده کنند، روبه جوامع دیگر می‌‌برند، در نتیجه به‌تدریج از فرهنگ ملی خود دور می‌شوند، به‌تدریج فرهنگ و ارزش‌های غربی در جامعه رواج یافته و جامعه مسخ می‌شود؛ پس باید تا آنجا که می‌توانیم در برگزاری جشن‌های ملی و مذهبی چه از طریق رادیو، تلویزیون و مطبوعات و چه از طریق چراغانی کردن معابر و میادین و توزیع هدایا و شیرینی در خیابان‌ها کوشش کنیم.

جشن‌های ملی خود را در میادین یا پایگاه‌های مخصوصی برگزار کنیم. در واقع به نوعی، جامعه را شاد نگه داریم و بساط شادمانی را برای مردم فراهم کنیم تا از بروز هزاران مشکل جلوگیری کنیم و با صرف هزینه‌های کم برای شادی از پرداخت هزینه‌های هنگفت آسیب‌های اجتماعی در امان باشیم.

خوشبختانه در ایران علاوه بر جشن‌های باستانی، اعیاد مذهبی زیادی داریم که می‌توان برای شاد نگه داشتن جامعه از آنها سود برد؛ بهتر است همان کاری را که برای اعیاد مذهبی انجام می‌دهیم، به سایر اعیاد ملی نیز، تعمیم دهیم و به آنچه در رابطه با شاد کردن جامعه فکر می‌کنیم، عمل نماییم، چرا که شادی موجب افزایش دلبستگی و علاقه به کشور، فرهنگ، دین و مذهب می‌شود و انسجام فرهنگی و ملی میهنی افزایش پیدا می کند.

به نظر من، همان طور که بابت ایجاد پارک و سینما و غیره هزینه می‌کنیم، بهتر است صدچندان بیشتر در زمینه شادی‌آفرینی جامعه به وسیله برگزاری اعیاد نیز سرمایه‌گذاری کنیم که سرمایه‌گذاری در این مورد هزاران برابر بازده اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی دارد و از بروز انواع بیماری‌های روحی و روانی جلوگیری می‌کند و در نتیجه بهداشت روانی جامعه را در پی خواهد داشت.

نویسنده: دکتر امان‌الله قرایی‌مقدم