فرهنگ لغات ایرانی
بیه‌ی عمر: قراردادی
که شما را در تمام عمر فقیر نگه داشته تا شما پولدار مرده و مراسم کفن
و دفنتان آبرومندانه برگزار شود.
سریال:
فیلمی‌ست چند قسمتی، که روش مصرف مواد مخدر و آخرین شیوه‌های دزدی را
به شما آموزش می‌دهد.
تلفن همراه:
وسیله‌ای سه‌کاره جهت کلاس گذاشتن، آهنگ گوش کردن و نهایتا عکس گرفتن
است.
گرانی:
کلمه‌یی است زاده‌ی توهم غربیان که در ایران تا کنون مشاهده نشده است!!
مترو:
سونای بخار متحرک
عذرخواهی: در ایران دمده شده و بجای آن از توجیه استفاده
می‌شود.
آثار باستانی:
خرابه‌هایی که هرچه زودتر باید نابود شوند چون خیلی جا گرفته‌اند.
خودپرداز:
دستگاهی‌ست که همیشه‌ی خدا باید برای رسیدن به آن در صف ایستاد و اگر
صفی در کار نباشد 99.99 درصد خراب است.
اداره:
محلی که شما بعد از تنش‌ها و جدل‌های منزل در آنجا استراحت می‌کنید.
مجرم:
فردی که هیچ فرقی با سایر افراد ندارد و تنها تفاوتش در این است که
توانسته‌اند او را دستگیر کنند.
تورم:
عددی بی‌خود و چرت بوده که همچنان در ایران یک رقمی است!!!
گارانتی:
یک اسم زیبا و خوش تلفظ
تحقیق:
کپی-پیست کردن مقالات اینترنتی
شب امتحان:
حکم بین دو نیمه در فوتبال ایران در زمان مربی‌گری مایلی‌کهن را
دارد و فقط باید توکل کرد به خدا و دعا خواند.
شناسنامه یا
کارت ملی: دفترچه و کارتی که یکی بدون دیگری فاقد ارزش بوده و حتما
جفتش لازم است.
دانشجو:
یک عده افراد همیشه معترض
بزرگراه:
نوعی پیست رالی به همراه یادگیری آپ تو دیت‌ترین فحش‌های باناموسی و
بدون آن!
رئیس:
فردی که وقتی شما دیر به سر کار می‌روید خیلی زود می‌آید و زمانی که
شما زود به اداره می‌روید یا دیر می‌آید و یا مرخصی است
ایرانسل:
خط تلفنی است جهت مزاحمت و سر به سر گذاشتن دوست و آشنا
از پذیرفتن
خانم‌های بد حجاب معذوریم: تابلویی که در همه‌جا نصب شده، جهت کرکر
خنده و عوض کردن روحیه‌ی مردم
سطل آشغال:
وسیله‌یی‌ست موجود در خیابان‌ها جهت ریختن زباله در اطراف آنها
مدرک تحصیلی:
کاغذی مستطیل شکل، در ابعاد مختلف که بسته به مقطع، قیمتش فرق می‌کند.
حراج:
اصطلاحی‌ست که در آن به قیمت اصلی کالا درصدی اضافه و با ماژیک قرمز
روی آن خط زده و قیمت اصلی کالا را در زیرش درج می‌کنند.
و غیره (و
...): نشانه‌ای برای باوراندن این مطلب که شما بیش از آنچه تصور
می‌کنید، می‌دانید
